۲۴۶ - فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم حسین هریری: قمر فاطمیون ۱۳۹۸/۱۰/۰۷
فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم حسین هریری:
قمر فاطمیون
امروز سومین سالگرد شهادت شهید مدافع حرم حسین هریری است. هریری نیز ازجمله جوانانی بود که وقتی موانعی برای دفاع از حرم را پیش روی خودش دید، به عنوان یک افغانستانی و از طریق لشکر فاطمیون راه رسیدن به سوریه را یافت. در نهایت نیز روز 20 آبان سال 95 به آرزوی خودش رسید و جام شهادت را نوشید. او در سن 27 سالگی شهید شد، درحالی که تازه چند روز از عقدش گذشته بود. حسین هریری به خاطر چهره زیبایش به «قمر فاطمیون» مشهور بود.
فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم حسین هریری: «می‌روم تا انتقام سیلی مادر را بگیرم... آرزویم شهادت است اما هدفم از رفتن، فقط و فقط دفاع از حرم عمه‌جان حضرت زینب سلام‌الله علیها است. مگر عمریست که در روضه‌ها و عزاداری‌های اهل بیت(ع) دم نمی‌زنیم که، ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند، پس باید تنها شعار نداد بلکه عمل هم باید کرد. الان زمان عمل فرا رسیده است. من نمی‌توانم آن روزی را ببینم که ما باشیم، نسل بعد از ما هم باشد اما اثری از حریم اهل بیت(ع) نباشد. آن وقت نسل‌های بعد از ما هم، ما را مثل مردم کوفه مورد لعن قرار می‌دهند و می‌گویند، شماها بودید، جوان بودید، توانایی و آگاهی‌اش را داشتید و گذاشتید تا به حرم حضرت زینب سلام الله علیها جسارت بشه...؟! آن وقت چه جوابی باید به آنها بدهیم؟ نه، من نمی‌توانم چنین روزی را ببینم، حداقل اگر می‌خواهد روزی برسد که نسل‌های ما باشند و خدایی ناکرده، حرم نباشد، پس ما هم، نباشیم.»
فرازی از وصيت‌نامه شهید مدافع حرم حسین هریری: «می‌روم تا انتقام سیلی مادر را بگیرم... آرزویم شهادت است اما هدفم از رفتن، فقط و فقط دفاع از حرم عمه‌جان حضرت زینب سلام‌الله علیها است. مگر عمریست که در روضه‌ها و عزاداری‌های اهل بیت(ع) دم نمی‌زنیم که، ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند، پس باید تنها شعار نداد بلکه عمل هم باید کرد. الان زمان عمل فرا رسیده است. من نمی‌توانم آن روزی را ببینم که ما باشیم، نسل بعد از ما هم باشد اما اثری از حریم اهل بیت(ع) نباشد. آن وقت نسل‌های بعد از ما هم، ما را مثل مردم کوفه مورد لعن قرار می‌دهند و می‌گویند، شماها بودید، جوان بودید، توانایی و آگاهی‌اش را داشتید و گذاشتید تا به حرم حضرت زینب سلام الله علیها جسارت بشه...؟! آن وقت چه جوابی باید به آنها بدهیم؟ نه، من نمی‌توانم چنین روزی را ببینم، حداقل اگر می‌خواهد روزی برسد که نسل‌های ما باشند و خدایی ناکرده، حرم نباشد، پس ما هم، نباشیم.»
