برخی از افراد در هر چیزی وارد می‌شوند وبا دیگران به بحث می‌پردازند، در حالی که هیچ‌گونه اطلاعاتی ندارند. اینان ممکن است تا آن حد زیاده روی کنند که حرف حقی را از گلوی دیگری بیرون بکشند و به جای آن باطلی را قرار دهند و او را تحت فشار روانی مجبور سازند تا قولی را بر زبان راند که مخالف علم و دانش اوست و در حقیقت از حرف حق خود کوتاه بیاید. چنین رفتاری را «مراء»  در کلام می‌گویند.
به سخن دیگر، یکی از انواع جدال‌های باطل، «مراء»  است. واژه «مراء» از «مری» به معنای حلقوم و مسیر آن است. کسی که اهل مراء است، در حقیقت می‌خواهد سخنی را از حلقوم دیگری بیرون کشد و سخن خود را جایگزین کند.
اینکه در قرآن از مراء بر حذر می‌دارد به سبب همین رویه غلط و نادرستی است که در گفت‌وگو و تبیین حقایق مطرح است. کسانی که می‌خواهند حرف را از مری و از حلقوم دیگری بیرون بیاورند چنین رویه‌ای ممنوع و حرام است. انسان وقتی علم ندارد نباید درباره آن مسئله سخن بگوید؛ از این رو، به پیامبر(ص) فرمان می‌دهد با کسانی که علم ندارند و به مراء و جدال می‌آیند گفت‌وگو و جدلی نداشته باشد:  فَلَا تُمَارِ فِیهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا؛ پس درباره ایشان جز مراء و جدال ظاهر مکن!(کهف، آیه 22)
به هر حال، مراء ، به معنای اعتراض بر سخن فرد دیگر و اظهار نقص کلام او به قصد پست کردن آن شخص و اظهار زیرکی خود، بدون فایده اخروی، از اخلاق مذموم است؛ خواه در مسائل علمی باشد و خواه در غیر آن؛ اعتراض به حق باشد یا به باطل. مگر آنکه این اعتراض در مسائل دینی و به قصد فهمانیدن یا فهمیدن حق باشد.