وقتی ملائکه عده‌ای را قبض روح می‌کنند می‌بینند پرونده آنها بسیار تاریک، سیاه و پلید است، می‌پرسند، چرا اینطور است؟ جواب می‌دهند ما عده‌ای مردم بیچاره بودیم، در محیطی زندگی می‌کردیم که دستمان به جایی نمی‌رسید، محیط فاسد بود و... از این مهملات می‌بافند. ملائکه می‌گویند: اینها برای انسان عذر نیست، اینها عذر یک درخت است. درخت است که نمی‌تواند از جای خود حرکت کند. اگر به درختی بگوئیم که چرا در کنار خیابان‌های تهران پژمرده شده است؟ صورت برگها مثل آدم‌های تریاکی اینقدر سیاه است؟ می‌گوید: مگر اتومبیل‌های شرکت واحد را نمی‌بینید که چقدر دود می‌کنند؟ تقصیر این درخت چیست؟ واقعا تقصیر این درخت چیست؟ درخت که نمی‌تواند جایش را عوض کند و مثلا به بیابان برود تا برگهایش سبز و خرم شوند! این درخت، این موجود، ریشه‌هایش به زمین وصل است، نمی‌تواند خود را جدا کند... اینها مهملات هستند. آیا نمی‌شد از این محیط بروید، دو قدم آن طرفتر، محیط بهتر! (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- گفتارهای معنوی، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 258