پرسش:چرا نام حضرت مریم(س) که یکی از بهترین زنان جهان میباشند در قرآن کریم آمده است اما نام حضرت فاطمه(س) با آن همه فضائل و کمالات در قرآن ذکر نشده است؟
پاسخ:در پاسخ به این سؤال لازم است به نکات ذیل توجه گردد:
1. صرف آمدن نام اشخاص در قرآن، نشانه فضیلت آنان نیست؛ زیرا در قرآن کریم، نام افراد ستمکار و مشرک مانند: ابولهب و... نیز آمده است.
2. گرچه نام حضرت فاطمه(س) در قرآن به صراحت نیامده؛ ولی بر اساس روایات، فضیلت ایشان از حضرت مریم(س) بیشتر است. امام صادق(ع) در این باره میفرماید: «اما مریم بانوی زنان زمان خود بود؛ ولی فاطمه(س) بانوی همه بانوان جهان از اولین و آخرین است». اصولا یاد کردن فردی بهوسیله ذکر اوصاف ارزشمند، مطلوبتر است، از اینکه به نام از آن شخص تعریف شود.»
3. نام اهل بیت پیامبر اکرم(ص) از جمله حضرت فاطمه(س) به جهت مصالحی، به صراحت در قرآن کریم نیامده است. از جمله اینکه به احتمال قریب به یقین، اگر نام اهل بیت و حضرت فاطمه(س) در قرآن کریم به صراحت میآمد، نااهلان، قرآن را تحریف کرده و به سبب دشمنی با آن حضرت و همسرش - حضرت علی(ع) - و حذف نام ایشان از قرآن، در قرآن دست میبردند؛ ولی اگر با ذکر اوصاف گفته شود، دیگر افراد نااهل دست به تحریف آیات قرآن نزده و حقیقت و شخصیت اهل بیت(ع) نیز برای حقجویان روشن میشود.
افزون بر اینکه در قرآن کریم آیاتی درباره اهل بیت(ع) نازل شده که بسان تصریح به نام آنان و بهتر از تصریح است و کسی که به دنبال حقیقت باشد، از هر دو گفتار (صراحت، عدم صراحت) یک مطالب را میفهمد.
4. بر اساس روایات اسلامی، برخی آیات و سورههای قرآن کریم در شان حضرت زهرا(س) نازل شده است؛ از جمله سورههایی که در شان ایشان نازل شده، سوره دهر و کوثر است و نیز نزدیک به 30 آیه در شان آن حضرت تاویل شده که برخی از آنها عبارتند از:
الف) آیه تطهیر: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا» احزاب/33
خداوند فقط میخواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت(ع) و دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.
ب) آیه مودت: «قل لااسئلکم علیه اجرا الا المودهًْ فی القربی» شوری/23
بگو! من از شما اجر رسالت جز این نخواهم که مودت و محبت مرا در حق خویشاوندان منظور دارید.
ج) آیه مباهله: «تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکذبین» آل عمران/61
بگو! بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به منزله خودمان هستند بخوانیم. پس به مباهله برخیزیم (در حق یکدیگر نفرین کنیم) تا دروغگویان (و کافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم.