پرسش:از منظر آموزه‌های وحیانی، قدرت در منظومه فکری و عملی فرد مسلمان و جامعه اسلامی از چه جایگاه و پشتوانه منطقی برخوردار است؟

پاسخ:از منظر آموزه‌های وحیانی اسلام قوت و قدرت با پشتوانه ارزش‌هالی الهی و انسانی کمال به حساب آمده و زیبنده فرد مسلمان و جامعه اسلامی خواهد بود.
از سوی دیگر در منطق اسلام هرگونه عجز، ضعف، جبن، ترس و سستی و تنبلی و ذلت محکوم و بالعکس هر نوع قدرت و قوتی در چارچوب ارزش‌های متعالی اسلام ستایش و تاکید شده است.
شهید مطهری(ره) معمار اندیشه اسلام ناب در این رابطه به برخی از احادیث به شرح ذیل پرداخته است.
قوت و قدرت در احادیث
در اینجا چند حدیث برای شما می‌خوانم تا مشخص شود که اسلام چگونه جبن و ضعف و ترس را محکوم و قوّت و قدرت را ستایش کرده است. اما آن قوّت و قدرتی که اسلام ستایش می‌کند هرگز سر از فلسفه نیچه در نمی‌آورد.
پیغمبر اکرم(ص) فرمود: لاینبغی للمومن ان یکون بخیلًا و لاجباناً (بحارالانوار، ج 75،
ص 301)
دو چیز برای مومن سزاوار نیست: یکی بخل (اینکه پول به جانش بسته باشد) و دیگری ترس (ترسو بودن).
مؤمن ترسو نیست، شجاع و قوی است.
پیغمبر اکرم(ص) در دعای خودش می‌فرمود: اللهم انی اعوذ بک من البخل و اعوذ بک من الجبن» خدایا از دو چیز به تو پناه می‌برم: بخل و امساک و جبن و ترس.
(جامع الصغیر، ج 1، ص 64)
علی (ع) درباره مؤمن می‌فرماید: «المومن نفسه اصلب من الصلد مومن روحش از سنگ خارا سخت‌تر و محکم‌تر است.
(نهج‌البلاغه - حکمت 333)
امام صادق (ع) فرمود: «انّ الله (عزّوجلّ) فوض الی المومن اموره کلّها و لم یفوض الیه ان یکون ذلیلًا».
خدا اختیار مؤمن را در هر چیز به خود او داده است، الا در یک چیز و آن اینکه خوار و ذلیل و «تو سری خور» باشد.
«اما تسمع قول الله تعالی یقول: و لله العزّه و لرسوله و للمومنین؟» بعد فرمود: «فالمومن یکون عزیزاً و لایکون ذلیلًا» مومن همواره عزیز است و هیچ گاه تن به خواری نمی‌دهد. «انّ المومن اعزّ من الجبل» مومن از کوه بلند پایه‌تر و منیع‌تر و عزیزتر است، زیرا لااقل یک تکه از کوه را می‌توان با کلنگ کند ولی با هیچ کلنگی نمی‌شود، یک قطعه کوچک از روح مومن را جدا کرد و روح او را کوچک کرد: «انّ الجبل یستقل منه بالمعول، و المومن لایستقل من دینه شیء.
(کافی، ج 5، ص 63)
امام باقر (ع) می‌فرماید: خداوند به مومن سه خصلت داده است: عزت در دنیا و آخرت، رستگاری در دنیا و آخرت، «و المهابه فی صدور الظالمین» و هیبت در سینه ستمکاران؛ یعنی مومن حالتی دارد که ستمکار در دل خود از او احساس هیبت می‌کند. (تجلی پیام، ص 53)
چون غیرت هم از قوّت است و بی‌غیرتی از ضعف، احادیث زیادی در این زمینه آمده است. پیغمبر(ص) فرمود: ابراهیم پیغمبر، غیور بود و من از او غیورتر هستم.
(همچنین فرمود): جدع الله انف من لایغار علی المومنین والمسلمین». خدابینی آن کسی را که نسبت به مومنین و مسلمین غیرت نمی‌ورزد، قطع کند.
درباره سعد غیور فرمود: «غیور است و من از او غیورتر هستم و خدا غیور است.
ادامه دارد