1129 - آسیب‌شناسی عزاداری امام حسین(ع)(2) (پرسش و پاسخ) ۱۴۰۱/۰۵/۰۸
آسیب‌شناسی عزاداری امام حسین(ع)(2)
(پرسش و پاسخ)
پرسش:چه آفات و آسیب‌هایی اهداف و حکمت عزاداری سالار شهیدان امام حسین(ع) را تهدید می‌کند و باید در مراسم‌ها و مناسب‌های مختلف عزاداری، از آنها دوری و سلامت عزاداری را تضمین کرد؟
پاسخ:در بخش نخست پاسخ به این سوال به موضوعاتی همچون: تلاش دشمنان در جهت مسخ ارزش‌ها و مهم‌ترین آفات مجالس عزاداری شامل: 1- تحریف اهداف عزاداری 2- استناد به منابع غیرمعتبر 3- گزارش‌های ذلت‌بار پرداختیم. اینک در بخش پایانی دنباله مطالب را پی می‌گیریم.
4- غلو
متاسفانه گزارش‌های ذلت‌بار شامل: پایین آوردن مقام و شأن اهل بیت(ع) از جایگاه واقعی آنها و غلو و بالا بردن آنها از جایگاه و مقام واقعی، هر دو آفت در برخی مجالس مرثیه‌سرایی مشاهده می‌شود.
باید دانست کسانی که در مجالس عزاداری، اهل بیت(ع) را جایگزین خدا می‌کنند و به آنان مقام خدایی می‌دهند، و به جای خدا محور کردن مجالس امام حسین(ع) و پیوند دادن دل‌ها به خدا از طریق اهل بیت(ع) که ابواب الهی هستند، مردم را به علی‌اللهی، حسین‌اللهی و زینب‌اللهی و... شدن دعوت می‌کنند و آگاهانه یا ناآگاهانه در خدمت اهداف دشمنان قسم‌خورده اسلام و اهل بیت(ع) قرار می‌گیرند.
5- دروغ و جعل
زشت‌ترین و خطرناک‌ترین دروغ‌ها، دروغ بستن به خداوند متعال، پیامبر خدا(ص) و اهل بیت(ع) است که از گناهان کبیره شمرده شده و موجب بطلان روزه نیز می‌گردد. مرثیه‌سرایانی که بدون سند معتبر، دروغ‌ها و جعلیاتی را به خدا و اهل بیت(ع) نسبت می‌دهند، نه تنها خادم و ذاکر امام حسین(ع) نیستند، بلکه بایدبدانند که کار آنها گناه کبیره به حساب می‌آید و موجب پایمال شدن آثار و برکات نهضت مقدس حسینی می‌گردد. حقیقتا برای بسیاری از مردم، باور کردن این قضیه سخت است که روضه‌خوانی، به دروغ مرثیه‌سرایی کند، ولی در نهایت تاسف، باید به این واقعیت تلخ یعنی دروغ‌پردازی و اضافه کردن جعلیات برخی روضه‌خوانان و مرثیه‌سرایان اعتراف کرد و بر این مصیبت بزرگی که تاریخ عاشورا بدان مبتلا گردیده، بیش از مصیبت خود عاشورا باید گریست!
6- بدعت در نحوه عزاداری
آسیب‌هایی را که تاکنون برشمردیم، آفاتی هستند که محتوای مجالس عزاداری سیدالشهداء را تهدید می‌کنند، اما شماری از آفات مربوط به شکل، چگونگی، شیوه و روش عزاداری می‌شوند. از نظر فقهی، عبادات اعم از واجب یا مستحب، توقیفی هستند، بدین‌معنا که اصل عبادت و چگونگی آن، باید توسط ادله شرعی اثبات شود، در غیر این‌صورت، عملی که به عنوان عبادت انجام می‌شود، بدعت محسوب می‌گردد، و نه‌تنها مطلوب نیست، بلکه ممنوع و حرام است! استحباب عزاداری برای سالار شهیدان، بر پایه ادله قطعی، ثابت است و با عنایت به آثار و برکات فردی و اجتماعی آن، از بزرگ‌ترین عبادات محسوب می‌گردد. اما درباره چگونگی انجام گرفتن این عبادت، معیار عزاداری‌های مرسوم در عصر صدور روایات مربوط به این عزاداری است، بلکه می‌توان گفت: اطلاق این روایات، شامل انواع عزاداری‌های مرسوم در اعصار مختلف نیز می‌شود، مشروط بر اینکه عنوان عزاداری بر آنچه رایج شده، صدق کند، و موجب وهن مکتب اهل‌بیت(ع) نگردد و یا همراه با انجام دادن عملی نامشروع نباشد!
بنابراین آنچه در برخی از مجالس عزاداری به تدریج مرسوم شده مانند: استفاده از شمایل اهل‌بیت(ع)، قمه‌زنی، زنجیرزنی‌های غیرمتعارف، استفاده از ادوات و موسیقی‌های نامناسب و... بدعت در عزاداری محسوب می‌شود، و موجب وهن مکتب تشیع و مسخ ارزش‌ها می‌باشد.