۱۳۲ - بزرگترین اجتماع بشری جهان در راهپیمایی اربعین، چرا سانسور می‌شود؟: پیاده تا بهشت۱۴۰۱/۰۶/۲۳
بزرگترین اجتماع بشری جهان در راهپیمایی اربعین، چرا سانسور می‌شود؟:
پیاده تا بهشت
۱۴۰۱/۰۶/۲۳
اشاره
زائران اربعین حسینی در 20 صفر سال 61 هجری بنا به روایتی تنها جابربن عبدالله انصاری و شاگردش بوده‌اند. برخی نیز نوشته‌اند امام سجاد(ع) و اهل بیت در مسیر بازگشت از شام در 20 صفر خود را به کربلا رسانده و زائر حضرتش بوده‌اند اما اکنون و بعد از گذشت 1382 سال قمری از این روز، مسیر پیاده‌روی اربعین از نجف تا کربلا پذیرای بیش از 20 میلیون زائر از بیش از 70 کشور جهان است. به راستی رمز و راز این عشق و ارادت چیست؟ و چرا با وجود این که راهپیمایی اربعین به اذعان خود رسانه‌های غربی تبدیل به بزرگترین گردهمایی بشری شده است این رسانه‌ها این اجتماع بزرگ و باشکوه را سانسور می‌کنند و به صورت گذرا به آن می‌پردازند چه رمز و رازی در اربعین هست که غربی‌ها و البته بسیاری از سران عرب منطقه از آن می‌ترسند. در این گزارش به چرایی این مسئله می‌پردازیم.
اولین زائر اربعین
اربعین سال 61 هجری کربلا تنها 2 زائر داشت «جابربن عبدالله انصاری» صحابی گرانقدر رسول‌الله(ص) به همراه شاگردش «عطیه عوفی» نخستین زائران حرم امام حسین(ع) بودند که پس از واقعة عاشورا و شهادت سرور و سالار شهیدان و یارانش از مدینه رهسپار عراق شدند و روز بیستم صفر به کربلا رسیدند. «سید بن طاووس» از علمای برجسته شیعه، داستان زیارت جابر و عطیه از کربلا را نقل کرده و زیارتنامه‌ای را که جابر با آن، امام و شهدا را زیارت کرده، آورده است. جابر پس از زیارت، روی قبر خم شد و صورت خود را به قبر مالید و چهار رکعت نماز خواند و آن گاه به زیارت قبر علی اکبر رفت و آن حضرت را نیز زیارت کرد و بر قبر او بوسه زد و دو رکعت نماز گزارد. سپس به زیارت بقیّه شهدا رفت و با کلماتی عمیق زیارت نامه خواند. در پایان به زیارت حضرت ابوالفضل(ع) رفت و با جملاتی زیبا آن حضرت را زیارت کرد و دو رکعت نماز گزارد.«عطیه کوفی» نیز ماجرای زیارت امام حسین(ع) را در روز اربعین این‌گونه روایت می‌کند: هنگامی که نزدیک کربلا رسیدیم، جابر در نهر فرات غسل کرد و لباس پوشید و خود را خوش بو ساخت. هر گامی که به سوی قبر امام حسین(ع) برمی‌داشت، زبانش به ذکر و یاد خدا مشغول بود. هنگامی که نزدیک قبر رسید، گفت: دست مرا به قبر برسان. دست او را روی قبر نهادم. جابر از بسیاری غم و‌اندوه از هوش رفت و روی قبر افتاد. من به سر و صورتش آب پاشیدم. آنگاه که به هوش آمد، سه بار فریاد زد: «یا حسین». سپس گفت: چگونه دوستی است که پاسخ دوست خود را نمی‌دهد؟ سپس گفت: «چگونه می‌توانی پاسخ بدهی، در حالی که رگ‌های گردنت بریده شده، خونت ریخته شده و سرت از بدن جدا گشته است؟ جابر به اطراف قبر روی گرداند و چنین گفت: سوگند به خداوندی که محمد(ص) را به پیامبری برانگیخته، ما نیز در پاداش شما شریکیم. عطیه از او پرسید: «چگونه در پاداش با آنان شریکیم!؟ در حالی که شمشیری نزده‌ایم؟ حال آنکه سرهای آنان در راه خدا از تن جدا گشت و فرزندانشان یتیم و همسرانشان بیوه شدند؟». جابر پاسخ داد: «ای عطیه، از حبیبم پیامبر خدا (ص) شنیدم که می‌فرمود: «هرکس گروهی را دوست بدارد، روز رستاخیز در صف آنان قرار می‌گیرد و با آنان در یک مکان گرد می‌آید و هرکس رفتار گروهی را دوست داشته باشد، در پاداش یا کیفر عمل آنان شریک خواهد بود؛ سوگند به خدایی که محمد(ص) را به پیامبری برانگیخته، نیت و اعتقاد من و یارانم، همان اعتقاد و نیت حسین و یارانش است» عطیه، ادامه ماجرا را این‌گونه بیان می‌کند: «در این هنگام، سیاهی کاروانی از سوی شام پدیدار شد! جابر گفت: «برو از این کاروان برای ما خبری بیاور، رفتم و گفتم: «جابر، برخیز و به پیشواز حرم رسول خدا (ص) بیا. اینک زین العابدین است که همراه عمه‌ها و خواهرانش می‌آیند.» جابر با سروپای برهنه حرکت کرد. هنگامی که نزدیک امام سجاد(ع) رسید، امام به وی فرمود: «آیا تو جابری؟» عرض کرد: «آری». امام فرمود: «جابر، در این مکان بود که مردان ما کشته شدند، کودکانمان را سر بریدند، زنانمان اسیر گشتند و خیمه‌های ما را آتش زدند.»
1382 سال بعد
1382 سال قمری از اربعین حسینی می‌گذرد. در 1444 هجری قمری و 1401 هجری شمسی کربلا در اربعین حسینی میزبان میلیون‌ها عاشق و دلباخته سرور و سالار شهیدان از اقصی نقاط جهان است. در روزهای منتهی به اربعین میلیون نفر از سراسر جهان خود را به عراق می‌رسانند و ده‌ها کیلومتر مسیر شهر نجف به کربلا را با پای پیاده طی می‌کنند تا خود را به قطعه‌ای از بهشت برسانند. در این میان، مسیر هر چقدر خطرناک‌تر و تهدیدهای تکفیری‌ها هرچقدر بیشتر می‌شود، شوق پیوستن به بزرگترین راهپیمایی جهان نیز افزایش می‌یابد. سال 2003 بود که با فروپاشی رژیم بعث عراق و از بین رفتن حاکمیت صدام بر این کشور در حالی که دولت بوش سعی داشت عراق خسته از جنگ و ویرانی را به یک مدل دموکراسی لیبرال غربی در منطقه آشوب زده غرب آسیا تبدیل کند حادثه‌ای دیگر رخ داد. در اربعین سرور و سالار شهیدان صدها هزار شیعه عراقی از شهرهای مختلف بصره، بغداد، نجف، سامرا، و... به سمت کربلا راهی شدند و در میان بهت و حیرت سربازان اشغالگر آمریکایی اولین راهپیمایی بزرگ اربعین تاریخ را به نام خود رقم زدند. در اربعین سال 2003 بر اساس برآوردها نزدیک به 3 میلیون عراقی حضور داشتند در حالی که در اربعین سال‌های بعد
بر اساس گزارش رسانه‌های عراقی و البته رسانه‌های بین‌المللی تعداد زائران اربعین حسینی از 20 میلیون نفر فراتر رفت و این مراسم تبدیل به باشکوه‌ترین گردهمایی جهان شد و درست به همین دلیل است که پیاده‌روی اربعین از سطح یک عزاداری در محدوده کشور عراق و یا حتی منطقه غرب آسیا خارج شده و ابعادی بین‌المللی به خود گرفته است.
پرسش‌های زیادی درباره این حادثه عظیم مطرح است؛ چرا با وجود احتمال حملات تروریستی و خطر تکفیری‌های سلفی میلیون‌ها انسان این تهدیدات را به جان می‌خرند و با جان دل راهی پیاده‌روی اربعین می‌شوند.چرا با وجودی که پیاده‌روی اربعین مختص شیعیان است ولی هزاران نفر از پیروان سایر مذاهب امت اسلامی و حتی پیروان سایر ادیان مثل مسیحیت خود را به کربلا می‌رسانند و در این مراسم باشکوه شرکت می‌کنند؟ چرا اهل سنت عراق در مسیر نجف تا کربلا تمام امکانات مادی و معنوی خود را در اختیار زائران اربعین می‌گذارند و در خدمت رسانی به آنها از یکدیگر سبقت می‌گیرند؟ و بالاخره این که چرا باشکوه‌ترین و بزرگترین گردهمایی جهانی از سوی رسانه‌های منطقه‌ای و جهانی با سانسور مواجه می‌شود؟
اهل بیت محور وحدت
پاسخ به پرسش‌های فوق شاید سهل و ممتنع باشد اما پاسخی هست که همه پاسخ‌ها به این چراها را به هم متصل می‌کند. پیامبر خاتم حضرت محمد مصطفی(ص) در ماه‌های پایانی عمر با برکت خود جملاتی را به اصحاب خود نقل می‌کنند که شیعه و سنی بر صحت انتساب آن بر حضرت پیامبر صحه گذاشته‌اند. پیامبر می‌فرمایند: «من در میان شما دو چیز باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند.ای مردم بشنوید! من به شما رساندم که شما در کنار حوض بر من وارد می‌شوید، پس من از شما درباره رفتارتان با این دو یادگار ارزشمند سؤال خواهم کرد، یعنی کتاب خدا و اهل بیتم»
بخشی از مشکلات و زخم‌های دردناک امت اسلامی که اربعین می‌تواند درمان آنها باشد دقیقا به حدیث ثقلین برمی‌گردد پیامبر(ص) می‌فرمایند امت اسلامی در صورتی مسیر سعادت و خوشبختی را طی خواهند کرد و به بیراهه، ضلالت و گمراهی نخواهند افتاد که به قرآن و اهل بیت(ع) تمسک جویند. زایش داعش، القاعده، احرارالشام، جبهه النصره و.. در میان امت اسلامی و کشورهای مسلمان درست به خاطر دور شدن مسلمانان از مکتب اهل بیت است چرا که تنها اهل بیت قرآن ناطق و مفسر آن هستند.
پیاده‌روی اربعین و اجتماع باشکوه 20 میلیون نفری امت اسلامی در کربلا. بازگشت به حدیث ثقلین و تمسک به اهل بیت(ع) به عنوان محور وحدت و مفسرین واقعی قرآن است. شاید به همین دلیل باشد که تروریست‌های سلفی تکفیری به شدت با زیارت اربعین مخالف هستند و سالانه در آستانه این مراسم تهدیدات آنها نیز بیشتر می‌شود. آنها به خوبی می‌دانند‌اندیشه‌ای که از درون این گردهمایی باشکوه بیرون می‌آید درست در نقطه مقابل فلسفه وجودی آنها است که همان تشتت و انشقاق و پاشاندن بذر کینه و نفاق در میان امت اسلامی است.
نگاهی گذرا به جنایت‌های داعش، القاعده، بوکوحرام، جبهه‌الشام و... به خوبی گویای این واقعیت تلخ است که تیغ تیز آنها بیشتر از آنکه دشمنان قسم خورده امت اسلامی را نشانه رفته باشد به سوی برادران و خواهران مسلمانشان بوده است. کافی است یک جست‌وجوی ساده در فضای مجازی بکنید و ببینید قربانیان حملات تروریستی گروه‌های تروریستی سلفی- تکفیری طی سال‌های اخیر بیشتر چه کسانی بوده‌اند؟متاسفانه بسیاری از مسببین این جنایت‌ها و کسانی که به خود بمب می‌بندد و در اجتماعات اسلامی در مساجد و حسینیه‌ها خود را منفجر می‌کنند سن و سال بسیار پایینی دارند به طور قطع و یقین‌اندیشه درست انسان ساز و وحدت بخش ثقلین به آنها عرضه نشده است که چنین به بیراهه رفته‌اند.
اجتماع باشکوه اربعین حداقل این سؤال را در میان پیروان و حامیان بی‌اطلاع‌اندیشه‌های سلفی می‌تواند ایجاد کند که به راستی راه درست و‌اندیشه درست کدام است؟ اندیشه‌ای که از درون آن انفجار مساجد، برادرکشی، مسلمان‌کشی، سوزاندن و آتش زدن برادران و خواهران مسلمان در می‌آید یا اندیشه‌ای که می‌گوید همه مسلمانان در زیر پرچم قرآن و اهل بیت جمع شده و تبدیل به یک نیروی واحد شوند و در مقابل دشمنان امت اسلامی بایستند و جلال و شکوه خود را بازیابند؟ پیاده‌روی اربعین و حیرتی که این اجتماع باشکوه در میان امت اسلامی ایجاد می‌کند فرصت مناسبی است تا به پیروان سایر مذاهب اسلامی که سرگشته و حیران به تماشای بزرگترین راهپیمایی جهان نشسته‌اند معارف اهل بیت تبیین شود و آنها را در مقابل این پرسش قرار دهد که به چه جرمی شیعیان باید در عراق، یمن، بحرین، پاکستان و نیجریه کشته شوند؟ مگر شیعیان چه می‌خواهند؟ آنها به دنبال چه هستند که باید سلاخی شوند؟
شناخت حسین(ع) پیام بزرگ اربعین
اربعین پیام دیگری نیز به 8میلیارد جمعیت جهان دارد و آن پیام عدالت،آزادگی و مبارزه با ظلم و ستم است. سالانه 20 میلیون نفر از سراسر جهان خود را به عراق می‌رسانند و با پای پیاده از نجف راهی کربلا می‌شوند. طبیعتاً هر انسانی در نگاه اول به این گردهمایی، از علل و فلسفه آن خواهد پرسید و باز خواهد پرسید که حسین(ع) کیست؟ اربعین فرصت بسیار مناسبی است تا شخصیت بی‌نظیر اباعبدالله و فلسفه قیام خونین عاشورا برای مردم جهان تبیین شود. متفکرین بسیاری در جهان با دیدن عزاداری بزرگ عاشورا و همچنین راهپیمایی باشکوه اربعین به فکر فرو رفته و درباره امام حسین(ع) مقاله و کتاب نوشته‌اند. «آنتوان بارا» متفكر مسيحي و نويسنده كتاب «حسين(ع) در‌انديشه مسيحيت» می‌گوید:« اگر حسین بن علی(ع) از آن ما بود، به نام او در هر کوی و برزن بیرقی بر می‌افراشتیم و جهانیان را به‌نام او به‌سوی مسیحیت فرا می‌خواندیم. شما مسلمانان شأن و منزلت امام حسین(ع) را خوب نمی‌شناسید و پاس نمی‌دارید.در طول تحقيق و پژوهشي كه درباره واقعه تاريخي عاشورا داشتم، شيفته شخصيت امام حسين(ع) شدم، زيرا ديدم كه اين شخصيت، اقيانوسي از اخلاق، رسالت و قداست است.امام حسين(ع) خود و خانواده‌اش را فداي رسالت اسلام كرد و با قرباني كردن خود، نه تنها اسلام، بلكه تمام اديان الهي را احيا كرد.امام حسين(ع) تنها شهيد راه اسلام نبود؛ بلكه شهيد همه اديان الهي است. شهادتي كه امام حسين(ع) به آن رسيد، مي‌تواند الگويي براي تمام مؤمنين و آزادمردان همه اديان باشد. در حقيقت امام حسين(ع) شهيد راه تمام بشريت است، همچنان كه حضرت علي(ع) اين‌گونه بود.همان‌طور كه سازمان ملل متحد از انديشه‌هاي امام علي(ع) براي تعيين حقوق بشر بهره گرفت، مي‌تواند انديشه امام حسين(ع) را الگوي آزادگي بشريت معرفي كند. اگر امام حسين(ع) قيام نمي‌كرد، اسلام منحرف مي‌شد و پس از آن زاويه انحراف بزرگ‌تر و شامل همه اديان الهي مي‌شد و ديگر بر روي زمين ديني باقي نمي‌ماند. در حقيقت حركت امام حسين(ع) يك حركت معنوي و براي جلوگيري از انحراف دين جدش پيامبر (ص) بود.»
«توماس کارلایل»، مورخ و اندیشمند اسکاتلندی می‌نویسد: «بهترین درسی که از تراژدی کربلا می‌گیریم، این است که حسین(ع) و یارانش به خدا ایمان استوار داشتند. آنها با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی که حق و باطل
رو به رو می‌شوند،اهمیت ندارد و پیروزی حسین(ع) با وجود اقلیتی که داشت، باعث شگفتی من است.». « ماربین» دانشمند و محقق آلمانی نیز درباره امام حسین(ع) و قیام جاودانه‌اش، همچنین علل قیام آن حضرت(ع) و نتایج آن به طور مفصل سخن رانده است که خلاصه آن چنین است: «موضوعی را که نمی‌توان نادیده گرفت این است که حسین(ع) اولین شخص سیاستمداری بود که تا به امروز، احدی سیاستی به مؤثری سیاست او اتخاذ ننموده است. این سرباز رشید عالم اسلام به مردم دنیا نشان داد که ظلم و بیداد و ستمگری پایدار نیست و بنای ستم هر چند ظاهراً عظیم و استوار باشد در برابر حق و حقیقت چون پرکاهی بر باد خواهد رفت. پیروان وجدان اگر با نظر دقیق اوضاع و احوال آن دوره و پیشرفت مقاصد بنی امیه و وضع(حکومت) و دشمنی و عداوت آنها را با حق و حقیقت بنگرند، بدون تأمل تصدیق خواهند کرد که حسین علیه‌السلام با قربانی کردن عزیزترین افراد خود و با اثبات مظلومیت و حقانیت خود به دنیا درس فداکاری و جانبازی آموخت و نام اسلام و اسلامیان را در تاریخ ثبت و در عالم بلند‌آوازه ساخت و اگر چنین حادثه جانگدازی پیش نیامده بود قطعاً اسلام به حالت کنونی خود باقی نمی‌ماند و ممکن بود یکباره اسلام و اسلامیان محو و نابود گردند. می‌توان ادعا کرد که تا به امروز تاریخ بشریت نظیر چنین شخص بصیر و فداکار به خود ندیده و نخواهد دید. »
«موريس دوكبرا» نویسنده معاصر فرانسوی می‌نویسد: اگر مورخین ما حقیقت قیام امام حسین را درک می‌کردند این عزاداری را مجنونانه نمی‌پنداشتند زیرا پیروان حسین به واسطه عزاداری حسین می‌دانند که پستی و زیردستی و استعمار و استثمار را نباید قبول کنند زیرا شعار پیشرو آقای آنها تن ندادن به ظلم و ستم بود. حسین شبیه‌ترین انسان روحانی به حضرت مسیح است ولی مصائب او سخت‌تر و شدیدتر است.». «گاسپار دروویل» فرانسوی در سفرنامه خود می‌نویسد: «سرگذشت غم‌انگیز امام حسین علیه‌السلام و یارانش اذهان نیمی از جهان اسلام را به خود مشغول داشته است. گذشت قرن‌های بسیار که هرکدام فاجعه‌ها و غم‌های خود را به همراه دارد این داغ را بی‌اثر نکرده است و احساسی را که یادآوری آن واقعه برمی انگیزد تخفیف نداده است.» «سر پرسی سایکس» خاورشناس انگلیسی تاکید می‌کند: «حقیقتا آن شجاعت و دلاوری که این عده قلیل از خود بروز دادند، به درجه‌ای بوده است که در تمام این قرون متمادی هر کسی که آن را شنید، بی‌اختیار زبان به تحسین و آفرین گشود. این مردم دلیر غیرتمند، نامی بلند و غیرقابل زوال برای خود تا ابد باقی گذاشتند.». « واشنگتن ايروينگ» مورخ مشهور آمريكايي می‌گوید: براي امام حسين (عليه‌السلام) ممكن بود كه زندگي خود را با تسليم شدن به يزيد نجات بخشد، ليكن مسئوليت پيشوا و نهضت بخش اسلام اجازه نمي‌داد كه او يزيد را به عنوان خلافت بشناسد. او به زودي خود را براي قبول هر ناراحتي و فشاري به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بني اميه آماده ساخت. در زير آفتاب سوزان سرزمين خشك و در روي ريگ‌هاي تفتيده عراق روح حسين فنا ناپذير است. اي پهلوان و اي نمونه شجاعت و اي شهسوار من، اي حسين».
دکتر «آنطوان ضو» از شخصیت‌های تاثیرگذار و رئیس دبیرخانه کمیته اسقف‌های مارونی لبنان درباره فرهنگ حسینی می‌گوید: « امام حسین، در راه رهایی از ظلم و ستم و تحقق عدالت به شهادت رسیدند، این مرد بزرگوار در راه دفاع از حقوق همه انسانها به شهادت رسیده‌اند، بنابراین باید بگوییم که امام حسین امام مسلمین و امام مسیحیان و در اصل امام انسانها هستند، ایشان امام فقیران و امام مستضعفان و امام شکنجه دیدگان هم هستند، ما برای آن مردی که آن همه ظلم و ستم به خود دیده و این همه شکنجه،اتهام و خیانت را تحمل کرد احترام خاصی قائل هستیم و ایشان را تعظیم و تحسین می‌کنیم، ایشان از دیدگاه ما به شهادت واقعی دست پیدا کرده‌اند، شهید واقعی که نه به خدا و نه به انسانها به خاطر شهادتش منت نمی‌گذارد، ایشان خود را قربانی دیگران کرده‌اند، و این همان نقطه مشترک بین امام حسین و حضرت مسیح است. ما طور دیگر به امام علی و امام حسین نگاه می‌کنیم، ما می‌خواهیم امام علی و امام حسین را از اسارت آزاد کنیم، چون ما باید این دو بزرگوار را به شکل جدید و به زبان نو در زمانه خودمان معرفی کنیم، می‌بایست بچه‌های خودمان را با فکر امام علی و امام حسین آشنا کنیم، امام حسین نه تنها مظلومانه جان خود را از دست داده‌اند بلکه ایشان در روزگار ما هم مظلوم هستند چون ما نتوانستیم ایشان را خوب معرفی کنیم.»«توماس مان» متفکر آلمانی می‌گوید: « اگر بین فداکاری مسیح و حسین(ع) مقایسه شود، حتما فداکاری حسین پر مغزتر و با ارزش‌تر جلوه خواهد نمود. زیرا مسیح روزی که آماده برای فدا شدن گردید زن و فرزند نداشت و در فکر آنان نبوده که بعد از او به چه سرنوشتی دچار خواهند آمد. امام حسین(ع) زن و فرزند داشت و بعضی از آنها کودک خردسال بودند و احتیاج به پدر داشتند.»
چنان که گفته شد گردهمایی باشکوه اربعین بهترین فرصت برای بازخوانی قیام عاشورا و معرفی حضرت به جهانیان است. چنان که «آنطوان ضو» نیز می‌گوید «امام حسین هنوز هم در روزگار ما مظلوم است» و باید از فرصت عاشورا و اربعین برای رفع مظلومیت از چهره این ابرمرد بزرگ تاریخ استفاده شود. اربعین بهترین فرصتی است که رسانه‌های جهان اسلام و شبکه‌های ماهواره‌ای مختص به شیعیان، این مسائل را شرح دهند: تبیین فلسفه قیام امام حسین«ع»، عدالت خواهی، ظلم‌ستیزی، پیگیری عدالت، تسلیم نشدن به حکام فاسد و ظالم و لزوم مبارزه با این پدیده‌ها. بسیاری از انسانها در بسیاری از جنگ‌های جهان در طول تاریخ از ایران و روم باستان گرفته جنگ‌های جهانی اول و دوم، کشته شده‌اند شاید برخی از آنها اهداف مقدسی نیز داشته‌اند، اما این تنها امام حسین(ع) بود که در این راه مقدس از همه هست و نیست خود گذشت و همه را به طبق اخلاص گذاشت و یکجا در راه آرمان مقدس خود قربانی کرد. کسی که در نیمی از یک روز عزیزترین کسان خود، از طفل شش ماهه تا فرزند برومند و برادر رشید و علمدارش را یکجا تقدیم کرد و استخوان‌های پاک و مطهرش نیز بعد از شهادت زیر سم اسبان لگدکوب شد و اهل بیتش هم به اسارت درآمدند و اموالش به غارت رفت و خیمه اش سوزانده شد. بدون شک اگر این حماسه بزرگ به خوبی و به درستی تبیین شود، امام حسین(ع) و اربعین نه تنها محور و وحدت‌بخش امت اسلامی می‌شود، بلکه به محوری برای وحدت همه انسانها در کل جهان هستی بدل خواهد شد.
چرا سانسور؟
از سال 2014 (1393) که تعداد حاضران در راهپیمایی عظیم اربعین از 20 میلیون نفر گذشت و چشم جهانیان به این رویداد بزرگ باز شد. سال به سال جمعیت حاضر در اربعین بیشتر و بیشتر می‌شود. سال 1394 جمعیت حاضر در اربعین«22 میلیون نفر تخمین زده شد ولی مقامات عراقی اعلام کردند جمعیت حدود ۲۶ میلیون نفر بوده است». گفته می‌شود که پیاده‌روی اربعین «بزرگترین گردهمایی سالانه جهان» است.از نظر جمعیت تنها رقیب مراسم اربعین که ممکن است به ذهن کسی برسد مراسم «کوم میلا» در هند است که آن هم البته رقیب نیست؛ هر ۳ سال یک‌بار برگزار می‌شود و سالانه نیست و هر بار حدود ۲ ماه طول می‌کشد و هر بار در یک منطقه جغرافیایی متفاوت در حاشیه رود گنگ و برای شست‌وشوی بدن در آب برپا می‌شود. پیاده‌روی اربعین علاوه بر میزان جمعیت، رکوردهای دیگری هم دارد که این مراسم را به رکورددارترین گردهمایی جهان تبدیل کرده است. مسیر نجف تا کربلا که حدود ۸۰ کیلومتر است، مسیر تاریخی پیاده‌روی اربعین محسوب می‌شود، ولی مسیرهای اصلی سفر زائران به کربلا بیش از ۶۴۰ کیلومتر طول دارد و این میزان راهپیمایی در مجموع خودش یک رکورد جهانی است. از سوی دیگر پیاده‌روی اربعین زائرانی از حدود ۷۰ کشور جهان دارد. فقط شیعیان ایران و عراق و غرب آسیا نیستند و هرسال زائرانی از کشورهایی در قاره‌های مختلف ازجمله اتریش، فنلاند، استرالیا، سوئد، دانمارک، آمریکا، انگلستان، آرژانتین، کلمبیا، روسیه و... در پیاده‌روی اربعین حضور دارند».اربعین رکورد دیگری نیز دارد و در برخی از سال‌ها تعداد وعده‌های غذایی توزیع‌شده میان زائران اربعین بیش از ۷۰۰ میلیون وعده شامل صبحانه و ناهار و شام برآورد شده است.در روز اربعین همچنین نماز جماعت همزمان در مسیر نجف تا کربلا برپا می‌شود و این نماز که گاهی صف‌هایش کیلومتری است و با حضور میلیون‌ها نمازگزار برگزار می‌شود بزرگترین نماز جماعت مشترک (منقطع) در جهان محسوب می‌شود.
اما این که چرا بزرگترین راهپیمایی جهان هستی و بزرگترین اجتماع بشری در سال باید از سوی رسانه‌های بزرگ جهانی و منطقه‌ای سانسور شود جای تأمل دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که رویداد اربعین غالباً در رسانه‌های غربی (همانند سی‌ان‌ان، نیویورک تایمز، رویترز، یورونیوز، ایندیپندنت، بی‌بی‌سی، فاکس نیوز، ان بی‌سی، دیلی میل و آسوشیتدپرس) به طور منفی نشان داده می‌شود. برخی از آنها سعی می‌کنند اربعین را یک رویداد خطرناک معرفی کنند و برخی دیگر نیز تنها بر جنبه‌های سطحی رویداد نظیر توزیع غذا و نوشیدنی رایگان بین زائران و همچنین ارائه مکان‌هایی برای استراحت، شست‌و‌شو و خواب تنها در مسیر زیارت امام حسین(ع) متمرکزند.(خبرگزاری فارس،15 شهریور1401 ) در حالی که این رویداد بزرگ، جنبه‌های عمیق دیگری همچون پیام صلح و همبستگی میان ملت‌ها نیز دارد.البته، در توضیحاتی که ارائه شد تا حدودی بدان پاسخ داده شده است. پیاده‌روی اربعین و حضور 20 میلیون نفر در این مراسم باید سانسور شود، چرا که پیام این حضور وحدت امت اسلامی حول محور قرآن و اهل بیت(ع) است.منافع نامشروع دشمنان امت اسلامی به انشقاق و دو دستگی و چند دستگی بین ملت‌های مسلمان متکی است.اندیشه اربعین درست نقطه مقابل‌اندیشه تکفیری قرار دارد و تداوم حیات نامشروع این جریان خطرناک مستلزم مبارزه با راهپیمایی اربعین است.
سران غرب به خوبی می‌دانند که این پیاده‌روی باشکوه در برابر منافع نامشروع آنها قرار دارد، چرا که خروجی آن وحدت امت اسلامی، عدالت خواهی و ظلم‌ستیزی است. از این رو باید اجتماع 20 میلیون انسان در کربلا سانسور و یا تبدیل به یک خبر کوتاه در شکل زیر نویس نیم خطی رسانه‌ها شود و به جای آن به مراسم گاو بازی و گوجه پرانی،طلاق فلان بازیگر و سربری داعش و... پرداخته شود! اما نکته جالب نهفته در سانسور مراسم اربعین این است که صرفا رسانه‌های غربی نیستند که تلاش دارند این مراسم را نادیده بگیرند رسانه‌های مطرح درجهان اسلام نیز همسو با جریان رسانه‌ای غرب در تلاشند که اربعین دیده نشود. دلیل این نادیده گرفتن، دقیقا مشابه همان دلیلی است که برای غرب گفته شده است؛ امام حسین«ع» در راه مبارزه با ظلم و فساد حاکم نامشروع به پا خاست و از همه هستی خود گذشت و حاضر نشد مقابل حاکم فاسد سر خم کند. مسلمان واقعی نیز باید چنین روحیه‌ای داشته باشد و اربعین این روحیه را به انسان می‌دهد.بسیاری از حکام منطقه در ظلم و ستم و عیاشی و فساد گوی سبقت را از یکدیگر و از یزید ربوده‌اند و اگر پیام عاشورا به درستی از طریق این اجتماع باشکوه درک شود، جمعیت انبوه مسلمانان باید به سیل خروشانی تبدیل شده و بنیان حکومت‌های فاسد را یکجا از ریشه بکند.