90 - جنگ سرد فرهنگی؛ سازمان سیا در عرصه فرهنگ و هنر - بازسازی «نیو لیدر» با قالبی گران شبیه به مجله تایم ۱۴۰۳/۱۱/۰۹
جنگ سرد فرهنگی؛ سازمان سیا در عرصه فرهنگ و هنر - 90
بازسازی «نیو لیدر» با قالبی گران شبیه به مجله تایم
۱۴۰۳/۱۱/۰۹
فرانسیس استونر ساندرس
ترجمه حسین باکند
سازمان سیا ابتدا از طریق ایروینگ براون از مشکلات مالی پارتیزان ریویو مطلع شد. یک سال قبل از اعطای کمک مالی لوس، سیدنی هوک نامهای به براون نوشته و خواست در تقلای سرپا نگه داشتن «پارتیزان ریویو» و «نیو لیدر» [ورود کرده و] کمک کند. سیدنی هوک نوشت: توصیههایی که از طرف دوستان اروپایی به دست ما رسیده، این است که احساسات ضدآمریکایی و به ویژه [گرایش به] بیطرفی1 در اروپای غربی در حال افزایش است. این درحالی است که نیولیدر، این نهاد دموکراتیک ضد بیطرفی که در کار خود فوقالعاده بوده، به دلیل افزایش هزینهها واقعاً در معرض انقراض قرار دارد».
هوک نوشت: «فروپاشی آن یک فاجعه فرهنگی خواهد بود». او همین حرفها را در مورد پارتیزان ریویو مطرح کرد و از براون درخواست نمود که مقدمات چاپ تضمینی چهار تا پنج هزار نسخه برای هر دو مجله را در خارج از کشور فراهم کند.
براون مشکل را به بریدن در واحد تشکیلاتهای بینالمللی منتقل نمود. کمی بعد سردبیر نیو لیدر، سول لِویتاس، به دفتر تام بریدن رفت. بریدن دیدار خود با او را چنین بازگو کرده: «یا خدا، میتوانم آن مرد را به یاد بیاورم که پشت میز نشسته بود و از من پول التماس میکرد».
لویتاس، مهاجر روسی که با تروتسکی و بوخارین کار کرده بود، حامیان قدرتمندی در جامعه اطلاعاتی آمریکا داشت. سی دی جکسون از او بهخاطر عملکرد عالی در ارائه «تقریبا تنها ادبیات درست، بدون جانبداری، طرفدار آمریکا، با کیفیت بالا و چپی که در دو سوی آتلانتیک وجود دارد» تمجید کرد. و گفت که «به طور قطع او در سمت فرشتهها قرار داشته و دارد».
مطمئنا دالس نیز اینچنین فکر میکرد.
در سال ۱۹۴۹ لویتاس یادداشتی از دالس منتشر کرد که از «کمیسیون امنیت داخلی» به خاطر بررسی نظرات مخرب در ایالات متحده و «استفاده از نهادهای دموکراسی برای نابودی آنها» حمایت مینمود. کمک آلن دالس به کاخ سفید برای سازماندهی مجدد سرویس اطلاعاتی آمریکا «بیشتر شبیه رئیسMI5 بود که برای نیو استیتسمن مینوشت». در این برهه نیز گرچه «نیو لیدر» درخواستهای بیامانی برای دریافت بودجه، جهت پرداخت بدهیهای ۴۰۰۰۰ دلاری خود داشت، اما درآوریل ۱۹۵۰ این مجله با هیبتی جدید و با قالبی گران شبیه به مجله تایم ظاهر شد.
لویتاس تقریبا دو سال بعد روبهروی بریدن نشسته بود. او فرشته دیگری را پیدا کرد که میتوانست مجلهاش را نجات دهد.
بریدن موافقت نمود که به نیو لیدر سوبسید داده و قرار شد حداقل در سه مرحله، پولها را به صورت نقدی در دفتر بریدن تحویل لویتاس بدهد. بریدن گفته: «مبلغ بزرگی نبود، شاید هربار در حدود ۱۰ هزار دلار. اما کافی بود که مجله را از سقوط نجات دهد».
در همین حال معاون بریدن، کورد مه یر، پرونده «پارتیزان ریویو» را به دست گرفت. علاوه بر هدیه ۱۰۰۰۰ دلاری لوس، مجله (نیو لیدر) سوبسیدی به ارزش ۲۵۰۰ دلار در اوایل ۱۹۵۳ از «حساب جشنوارهای» کمیته آمریکایی که هنوز حاوی مقداری وجوه مانده از نمایش رؤیایی سال گذشته ناباکف بود، دریافت کرد. در یادها خواهد ماند که حساب جشنواره، خط لولهای برای دلارهای CIA به شمار میآمد که از طریق بنیاد جعلی فارفیلد کولبری تامین میشد.
هنگامی که این هدیه به «پارتیزان ریویو» داده شد، کمک ویراستار آن ویلیام فیلیپس دبیر فرهنگی کمیته آمریکایی بود. فیلیپس بعدا گفت که این کمک مالی را به یاد نمیآورد و همیشه اصرار داشت که مجلهاش هرگز از سازمان سیا پولی دریافت نکرده است.
در واقع سازمان سیا با حمایت از مجلات آمریکایی در نقض منشور تقنینی خود که حمایت از سازمانهای داخلی را ممنوع کرده بود، عمل نمود.
در مورد «پارتیزان ریویو» و «نیو لیدر» دو دلیل بسیار قانعکننده برای نادیده گرفتن این اصل قانونی وجود داشت: اول اینکه این مجلات یک سرپل ایدئولوژیکی برای روشنفکران اروپایی و آمریکایی، که وجه مشترک آنها ضدیت با کمونیسم بود اما با تفاوتهای فرهنگی و ژئوپولیتیکی از هم جدا شده بودند، فراهم مینمود؛
ثانیا، حمایت مالی به قول جوسلسون «سپری» در برابر «خشم» قابل پیشبینی «پارتیزان ریویو» و «نیو لیدر» بود، آن هنگام که پی میبردند - همچنان که به زودی پی بردند- موضع آنها در بازار ایدهها [خریداری ندارد و] به طور جدی به چالش کشیده میشود.
پانوشت:
1- neutralist sentiment