۲۴۷ - شهيد مطهرى : معنای احیای شب قدر ۱۴۰۳/۱۲/۲۷
معنای احیای شب قدر
۱۴۰۳/۱۲/۲۷
كلمه «احياء» يعنى زنده كردن و احيای اين شب‌ها يعنى اين شب‌ها را زنده نگهدارى كردن و شب زندهدارى كردن...
نقطه مقابل «اماته» كه به معنى ميراندن است.
اين كلمه چنين مىرساند كه شب- كه قسمتى از وقت انسان است- دو حالت دارد: ممكن است شبِ كسى زنده باشد و ممكن است شبِ او مرده باشد.
شبِ زنده آن شبى است كه انسان تمام يا لااقل پاسى از آن شب را با ياد خدا و با مناجات و راز و نياز با ذات پروردگار به سر ببرد و شب مُرده آن شبى است كه انسان تمام آن شب را با غفلت و فراموشى ذات مقدس پروردگار به‌سر ببرد.
ممكن است كسى خيال كند كه اين تعبير يك تعبير مجازى است، يك نوع تعارف است: شب كه زنده و مرده ندارد، شب بالاخره شب است، زمان است.
مقدارى از زمان كه اين نيم‌كره زمين كه ما در روى آن زندگى مىكنيم مواجه با خورشيد نيست و نور خورشيد نمىتابد، به آن مىگويند «شب»؛ شب به هر حال شب است؛ شب نه زندگى دارد و نه مردگى.
اين سخن راست است ولى آن كسى كه مىگويد احياء، شب را زنده نگه داشتن، مقصودش اين نيست كه اين قطعه زمان را شما زنده نگه داريد؛ مقصود زنده نگه داشتن خود شماست در اين قطعه از زمان يعنى زمان خودمان را زنده نگه داريم،هر كداممان آن زمانى را كه در درون ماست زنده نگه داريم.
آن زمانى كه در درون ماست چيست؟ آن همان خود ما هستيم، از حقيقتِ ما جدا نيست.
پس زمان خودمان را، شب خودمان را زنده نگه داريم يعنى خودمان يك شب واقعاً زنده باشيم، واقعاً زنده زندگى كنيم نه اينكه مرده زندگى كنيم.
* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى(آزادى معنوى)
ج23، صص: 465-464- با تلخیص و ویرایش