شبهه: چرا در بین حدود دویست کشوری که در دنیا وجود دارد فقط ایران قانون حجاب دارد و در هیچ کشور دیگری چنین قانونی نیست؟
پاسخ: فارغ از اینکه کشورهای دارای قانون پوشش، چه تعداد هستند در پاسخ به این پرسش باید گفت که دلیل این موضوع آن است که ایران اسلامی، تنها کشوری است که استقلال فرهنگی دارد و هیچ کشوری را در جهان نمی‏‌‌توان یافت که از نظر استقلال فرهنگی، در رتبه‏‌‌ای همتراز با ایران باشد. کشورهای اسلامی و برخی از کشورهایی که دینی خاصّی داشته‏‌‌اند در دوران گذشته، دارای استقلال فرهنگی بودند و می‏‌‌توانستند بر اساس اعتقادات خودشان، کشورشان را مدیریّت کنند؛ امّا بعد از تسلّط نظام سلطه بر جهان، همۀ کشورها از نظر فرهنگی شکست خوردند و زیر یوغ استکبار رفتند و بتدریج در مسائل فرهنگی، اجتماعی و همچنین در مسائل اقتصادی و سیاسی‌شان طبق خواسته‏‌‌های قدرت‌های سلطه‌جو عمل می‌کنند. 
امروزه علی‌رغم اینکه اکثریّت مردم برخی از کشورها به حجاب اعتقاد دارند و از نظر نظام دموکراسی باید قانون حجاب در آنجا تصویب و اجرا شود؛ اما این کشورها باز هم توان مبارزه‌ ندارند زیرا نظام سلطه جو با رعایت حدود جنسی و جنسیّتی مخالف است و فوراً با هر کشوری که بخواهد در این عرصه قد علم کند، برخورد می‏‌‌کند و آن را تحت فشار قرار می‌دهد و به بهانه‏‌‌های مختلفی از جمله اتهامات حقوق بشری آن را تحریم می‏‌‌کند و انواع مشکلات دیگر را برای آن به وجود می‏‌‌آورد چرا که معمولاً دولتمردان حاضر نیستند برای اجرای احکام اسلامی هزینه بدهند. نه فقط حجاب، بلکه بسیاری از احکام اسلامی هم در کشورهای اسلامی اجرا نمی‏‌‌شود و هر جایی که پای همراهی با جریان مدرنیته و نظام سلطه در میان باشد، حاکمان، معمولاً عقب‌نشینی می‏‌‌کنند.
ناگفته نماند که دشمنان اسلام، نسبت به اجرای برخی از احکام اسلامی مخصوصاً نسبت به اجرای غلط آنها اشتیاق دارند؛ تا به بهانۀ آن‏‌‌، مسلمانان را در چشم ملل دنیا بدنام کنند امّا جایی که بدانند قانونی در راستای سعادت جامعۀ اسلامی و رشد آن اجرا می‌شود، موضع‌گیری می‏‌‌کنند. پس این شبهه مربوط به اصل مسئلۀ حجاب نیست بلکه به اصل استقلال فرهنگی کشور ما در مقابل دیگر کشورهای دنیا مربوط می‌شود.
این موضوع ریشه در انقلاب اسلامی دارد چرا که اساس انقلاب اسلامی، استقلال فرهنگی و مدیریّتی کشور است. البته این استقلال در کشور ما نیز در حدّ نسبی وجود دارد و در کشور ما هم شبکۀ نفوذ، اجازۀ اجرای بسیاری از احکام الهی را نمی‏‌‌دهد و لیکن باید در راستای رسیدن به این مقصد عالی، تلاش و مجاهده کرد تا ان‌شاءالله بتوانیم همه احکام الهی را به‌شکل صحیح و درست اجرا کنیم، نه آنکه بخشی از احکام را اجرا کرده و بخش‏‌‌های دیگر را اجرا نکنیم زیرا برآیند چنین شیوه‏‌‌ای، گاهی مضراتی را نتیجه می‏‌‌دهد که چه‌بسا از منافعش بیشتر است.
* محمدحسن وکیلی