شهید رضا امرایی، بیستم مهر سال ۱۳۴۴ در شهر چغابل از توابع شهرستان رومشگان دیده به جهان گشود. در دوران کودکی دست پرمهر پدر برای همیشه از سرش کوتاه شد و با مادری مهربان و مؤمن و چهار خواهرش به مبارزه با مشکلات و مشقات روزگار پرداخت. با شروع جنگ تحمیلی، شعله پرفروغ کربلا در جانش جان گرفت. آگاهانه و عاشقانه کوله‌بار سفر را بست و راهی جبهه شد. به‌خاطر رشادت و دلاوری‌های فراوان و همچنین اعتمادی که به او بود توسط مسئولان منطقه ۸ ستاد فرماندهی مشترک استان‌های لرستان و خوزستان مورد تشویق قرار گرفت. شانزدهم اسفند سال ١٣۶۴ در سلیمانیه عراق پس از حمله به مقر دشمن و متلاشی کردن تعداد زیادی از آنان، خودش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. شهید رضا امرایی در ۲۰ سالگی شهد شیرین شهادت را نوشید و پیکر پاکش در گلزار شهدای شهر چغابل آرام گرفت.

فرازی از وصیت‌ نامه شهید رضا امرایی:  «خدایا! از هیبت و شکوهت بگویم یا از رحمانیتت بنویسم یا از نعمت‌هایت یا از امدادهای غیبت بنویسم.پروردگارا، معبودا! هرجا می‎نگرم جلوه نورت را می‎بینم. خدایا! حال که پای در پوتین کرده و از شهر و دیار خود هجرت نمودم به اراده خودم نبود بلکه به لطف تو بود و می‎دانم این لطف جواب همان دعاهای دوستان بود که در حق من نمودند که مرا به خودم وامگذاری.خدایا! حال که اسلحه‌ام را به دوش می‎گیرم و به ‌سوی دشمنانت نشانه‌روی می‎کنم نه از خصم و کینه خود از اینکه دوستان و همه همسنگرهایم را به شهادت رساندند، بلکه به‌خاطر قرآن و تداوم انقلاب اسلامی و اجرای فرمان امام زمانت و نائب او، امام خمینی است.»